Doppy heb ik gekregen voor mijn verjaardag toen ik nog thuis woonde.

We hadden thuis bouviers en ik mocht een eigen hond maar het moest wel een kleine zijn, het werd dus een dwergpoedeltje.

Doppy ging altijd overal met mij mee en als ik moest werken bracht ik haar bij mijn ouders waar ze stil op de bank lag te wachten totdat ik haar weer kwam ophalen.

Hier op de foto samen met Manon.

Doppy kreeg toen ze ouder werd last van ernstige epilepsie, toen dit niet meer met medicatie onder controle was te houden hebben we haar laten inslapen.